Υπάρχει μια γλυκιά ιστορία για την ταράτσα που σημάδεψε τα φοιτητικά μας χρόνια ή όπως εμείς την αποκαλούσαμε,την ταράτσα της Κωκώς. Η Κωκώ έμενε κάπου στα Εξάρχεια,στη στροφή προς την ανηφόρα για το λόφο του Στρέφη.Σπούδασε Νομική κι έφυγε γρήγορα για τη Γαλλία,για να κάνει το μεταπτυχιακό της στο Αστικό.Δεν τη γνωρίσαμε ποτέ,ούτε και το Κωκώ είναι το πραγματικό της όνομα(στην πραγματικότητα πρόκειται για συντόμευση του επωνύμου της,το οποίο είναι Κωκολάκη ή κάτι παρόμοιο,που ποτέ δε συγκράτησα)επικράτησε,όμως,λόγω γαλλικού ηχοχρώματος.Η Κωκώ πριν φύγει για Γαλλία έδωσε τα κλειδιά του σπιτιού της(κι ευτυχώς και της ταράτσας της)στο φίλο της Ζαχαρία,για να της ποτίζει τα λουλούδια κι εμείς έτυχε(γιατί ως γνωστόν το σύμπαν συνωμοτεί κι όποιος έχει διαβάσει Coelho το έχει πιστέψει ο κακόμοιρος...)να γνωρίσουμε το Ζαχαρία αρκετά χρόνια μετά,στο Αναγνωστήριο της Ιπποκράτους.Έτσι,με τον καιρό,η ταράτσα αυτή καθιερώθηκε και στέγασε αμέτρητες φιλοσοφικές συζητήσεις κι υπαρξιακές αναζητήσεις,καθώς και την ίδια την πορεία μας προς την ενηλικίωση. Ενηλικιωθήκαμε με Δεληβοριά,μπύρες και στριφτά τσιγάρα και θέα το Λυκαβηττό και την Ακρόπολη λίγα μέτρα πιο πάνω από την πλατεία Εξαρχείων.Εκεί περάσαμε το λούκι της εξεταστικής,δυσανασχετήσαμε με το 3ο μνημόνιο,διαπληκτιστήκαμε με αφορμή τα πολιτικά μας"πιστεύω"κι αμφισβητήσαμε την ύπαρξη του Θεού...
-"Και ταξικά το πράγμα δεν τσουλάει..."Πάμε αύριο στους Χατζηφραγκέτα;
-Νίκη τον παίρνεις!Έχουμε εξεταστική!!
-Καλά,εδώ δεν ξέρουμε αν θα υπάρχουμε μετά το δημοψήφισμα,η εξεταστική μας μάρανε...
-Δεν μπορείς να σταματήσεις τη φυσιολογική ροή της ζωής σου επειδή αυτοί είναι μαλάκες!
-Ούτε και να την συνεχίσεις ανενόχλητα μπορείς αν δε θες να λέγεσαι απολιτίκ και "ιδιώτης".Δεν είναι και λίγο αυτό που συμβαίνει.Δε μπορούμε να κατεβάσουμε ρολά και να ασχολούμαστε μόνο με τις ενημερώσεις στο wiki.Δεν είναι μόνο εγωιστικό,είναι και επικίνδυνο...
-Επικίνδυνο γιατί;
-Για όλα αυτά που θα γίνουν για εμάς χωρίς εμάς...
-Όποια θέση και να πάρεις,στην προκειμένη φάση,τα πάντα είναι προδιαγεγραμμένα και ετεροκαθοριζόμενα.
-Μας βολεύουν οι θεωρίες συνωμοσίας για να μην αναλαμβάνουμε την ευθύνη των επιλογών μας.
-...τον ήδη διαμορφωμένων επιλογών μας.Μ΄όλη αυτή την κινδυνολογία ο φοβισμένος Έλληνας θα ψηφίσει "Ναι".Το χρηματιστήριο έκλεισε,οι ουρές έξω από τα ΑΤΜ δεν έχουν τελειωμό.Πήγα χτες σούπερ μάρκετ και είχαν αδειάσει τα ράφια με τα όσπρια.Λες και έχουμε κατοχή να πούμε...Ούτε τσιγάρα δεν μπορείς να βρεις...
-Όταν έχεις φτάσει στον πάτο και δεν έχεις να χάσεις τίποτα άλλο,δε σε νοιάζει.Ρισκάρεις.Τι χειρότερο μπορεί να σου συμβεί;Ο κόσμος είναι απελπισμένος και εξαγριωμένος.Αντιδρά σπασμωδικά.Δε θα ψηφίσει όπως παλιά.Μαζί ήμαστε στη συγκέντρωση του"Όχι"και είδες...Μπίμπα ήταν.
-Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν καταθέσεις.Πιστεύεις θα θέλουν να βγούμε απ'το ευρώ;Εδώ,εμείς οι ίδιοι,σαν παρέα κι είμαστε διχασμένοι.
-Μα το διακύβευμα δεν είναι η παραμονή μας στο ευρώ.Ψηφίζεις Ναι ή Όχι στο μνημόνιο.
-Φυσικό επακόλουθο είναι η έξοδος,απλά στο δίνουν καμουφλαρισμένα.Και το δημοψήφισμα αντισυνταγματικό είναι γιατί αφορά δημοσιονομικό θέμα,αλλά το πλασάρουν ως κρίσιμο εθνικό ζήτημα για να το νομιμοποιήσουν.
-Ξέρετε την ιστορία με τα βραστά καρότα;
-Πιάστε μια μπύρα...
-...
-Κάποτε,ανακοινώθηκε στους τρόφιμους μιας φυλακής πως το μενού αλλάζει."Από αύριο και στο εξής τα τρία ημερήσια γεύματα αντικαθίστανται.","Αντικαθίστανται με τι;Τι θα τρώμε;","Σκατά"είπε ο δεσμοφύλακας."Φρέσκα και ακατέργαστα σκατά."Οι τρόφιμοι πανικοβλήθηκαν.Είναι δυνατόν;Θα πέθαιναν όλοι από ασιτία.Μέχρι τότε οι κρατούμενοι είχαν συνηθίσει να τρώνε,κάθε μέρα,διαφορετικό φαγητό και κάθε Κυριακή τους φέρνανε μπουζούκια και γινόταν στο προαύλιο γλέντι μέχρι πρωίας,ώσπου η διοίκηση συνειδητοποίησε πως δεν υπάρχει σάλιο.Κάποιοι τρόφιμοι αντέδρασαν πιο σθεναρά."Στο κάτω κάτω ρε μάγκες μου εμείς δεν γουστάραμε ποτέ μπουζούκια,ούτε συμμετείχαμε ποτέ στο τζέρτζελο."Το νέο είχε κυκλοφορήσει παντού.Είχε πια επικρατήσει κλίμα μοιρολατρίας,την αντίδραση είχε διαδεχθεί απάθεια και την απάθεια,η αδράνεια.Ο ξεθωριασμένος,απ΄τις συνεχείς πλύσεις,εγκέφαλος των κρατουμένων ήταν έτοιμος να δεχθεί τα χειρότερα ως αναπόφευκτα.Εκείνη τη νύχτα,δεν κοιμήθηκε κανένας.Την επόμενη μέρα,τους περίμεναν,σερβιρισμένα για πρωινό,βραστά καρότα.Οι φυλακισμένοι τα έφαγαν ανακουφισμένοι νιώθοντας ευγνώμονες για την καλή τους τύχη και,ύστερα,ευχαρίστησαν τους φύλακες για την καλοσύνη και την επιείκειά τους."Ζήτω ο διευθυντής,ζήτω οι δεσμοφύλακες!"και ζήσανε αυτοί καλά και μεις χειρότερα.
-Εκεί ποντάρουν,στον φόβο μας.Μας τρομοκρατούν ότι θα μας δώσουν σκατά,ώστε,να τους είμαστε ευγνώμονες για τα βραστά καρότα.-Καλύτερα να τρώγαμε σκατά!Τουλάχιστον θα ήμασταν συνειδητά σε τέλμα και δε θα 'χαμε ανάγκη από πάτρωνες και νταβατζήδες.Θα ήμασταν ελεύθεροι.
-Ρε κορίτσια γιατί τόσος πανικός;Οι κατσαρίδες της Ευρώπης είμαστε.Μην αγχώνεστε,θα επιβιώσουμε...
-Σκάστε όλοι,παίζει κομματάρα!
-Ποιο είναι;
-Το fast car...Tracy Chapman.
-Μακάρι να παίρναμε ένα αμάξι να φεύγαμε μακριά.
-Να πάμε που;
-Δεν ξέρω...Το γύρο του κόσμου.
-Χαχ,θα κοιμομαστε σε hostel και θα τρωμε απ'τα lidl,ε αγοριαα;;χαχα..Τι όμορφα που θα ήταν...
Το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου του '15 ήταν το 8ο στην ελληνική ιστορία.Τελικά,υπερψηφίστηκε το Όχι,όμως,αυτό δεν άλλαξε τίποτα,γεγονός που απέδειξε πως το Όχι των λαών δε μεταβάλλει τη βούληση των αγορών και έφερε πολλές ακόμα συζητήσεις,στην ταράτσα.Η υπογραφή του 3ου μνημονίου μας βρήκε στης Κωκώς,όπως και όλες οι επακόλουθες πολιτικές εξελίξεις.Μέχρι σήμερα δεν έχουμε κάνει το γύρο του κόσμου,όμως,ταξιδέψαμε πολύ και ακούμε ακόμα Tracy Chapman.Τα περισσότερα ερωτήματά μας έχουν μείνει αναπάντητα,ούτε ποτέ καταλήξαμε στο αν υπάρχει Θεός ή κάτι ανώτερο.Ένα μόνο πράγμα μπορώ να πω με σιγουριά:Είμαστε ακόμα ευγνώμονες που τρώμε βραστά καρότα.
Στο crew <3
(Την ιστορία με τα βραστά καρότα διηγήθηκε ο Δημήτρης, ένα βράδυ καλοκαιριού,στη φωτιά και βρίσκεται στο βιβλίο του Κωστάκη Ανάν,Βολική αναισθησία)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου