Κλείσε τα μάτια σου και φαντάσου έναν κόσμο σαν δυστοπικό μυθιστόρημα του Όργουελ,ή μάλλον καλύτερα σαν ταινία του Τρίερ.Φαντάσου,λοιπόν,πως καταδιώκεσαι και βρίσκεις άσυλο στο Dogville.Έχεις διορία δύο εβδομάδων για να γίνεις αποδεκτός από τους υπόλοιπους κατοίκους.Η κοινότητα αρχικά είναι αρκετά αρνητική και καχύποπτη με την άφιξή σου.Για να κερδίσεις την εύνοια τους πρέπει να εργασθείς σκληρά βοηθώντας τους με τις διάφορες δουλειές,πράγμα δύσκολο καθόσον δεν έχεις ξαναδουλέψει ποτέ ως τώρα.Κι όμως,αυτό δε σε πτοεί.Νιώθεις παντοδύναμος και μόνο που αποσπάστηκες από τον οικογενειακό κλοιό.Δε θέλεις να γυρίσεις πίσω...Είσαι έτοιμος να δεχτείς τα πάντα προκειμένου να διατηρήσεις αυτή την πλασματική ελευθερία που το Dogville μπορεί να σου προσφέρει.Η διορία των δύο εβδομάδων τελειώνει και συγχαρητήρια"Καλωσήρθες στο Dogville".Είσαι πλέον αποδεκτός.Μην ανοίξεις τα μάτια.Τίποτα δεν έχει τελειώσει.Ο κόσμος του Dogville είναι άπληστος.Μέρα με τη μέρα οι αγγαρείες σου αυξάνονται.Η κοινότητα προϋπήρχε της άφιξής σου και δεν είναι τόσο εύκολο αυτομάτως να γίνεις μέρος αυτής.Άλλωστε μην ξεχνάς πως είσαι ένας φυγάς,ένας παρείσακτος.Και χάρη σου κάνουν.Οι υπηρεσίες που τους προσφέρεις καταπραΰνουν ασφαλώς τα εχθρικά κίνητρα των "φιλήσυχων"αυτών ανθρώπων απέναντί σου,απέναντι στον ξένο που επιδιώκει να παρεισφρήσει στα ενδότερα της πόλης διαταράσσοντας την την ενότητά της.Και ξαφνικά βρίσκεσαι στο Dogville να ενσαρκώνεις τις ρήσεις του Φρόιντ σχετικά με την ψυχολογία των μαζών:"Η αποδοχή σου δε θα διαρκέσει περισσότερο απ΄όσο το σύνολο επωφελείται από τις υπηρεσίες που παρέχεις".
Κι εσύ όλη μέρα δουλεύεις και σκίζεσαι προκειμένου να τους ικανοποιήσεις όλους και να μην πάρεις πόδι και στο μεταξύ έχεις βάλει στο μάτι μια συλλογή από πορσελάνινες κούκλες(ώπα,πολύ φλώρικο αυτό...)...έχεις βάλει,λοιπόν,στο μάτι ένα κοραλοκόκκινο μεταχειρισμένο Nissan.Και πάνω που όλα έχουν αρχίσει κάπως να στρώνουν και οι οικονομίες σου παρουσιάζουν κάποια υποτυπώδη ανάκαμψη,έρχεται το μπατσικό να ταράξει την ήρεμη ζωή της κοινότητας του Dogville,υπενθυμίζοντάς τους πως συγκαλύπτουν έναν καταζητούμενο(αν και υποσυνείδητα γνωρίζουν πως είσαι αθώος).Και τώρα η "κάλυψη"θα αντισταθμιστεί με περισσότερες ώρες εργασίας και πιο απάνθρωπη συμπεριφορά,γιατί οι "μπάτσοι,γουρούνια,δολοφόνοι"σου χάλασαν τα σχέδια.Πλέον δουλεύεις νυχθημερόν χωρίς να προβάλλεις αντίσταση,γιατί νιώθεις την ανάγκη για ταύτιση με την κοινότητα,επιθυμείς να γίνεις ισότιμο μέλος τους.Καταβάλλεις όλο και περισσότερες προσπάθειες,δουλεύεις όλο και περισσότερες ώρες και πλέον οι οικονομίες σου δε φτάνουν ούτε για τα βασικά,γιατί οι κάτοικοι του Dogville σταμάτησαν να σε πληρώνουν,σε εκμεταλλεύονται σωματικά και ψυχικά κι εσύ δε ρώτησες ποτέ γιατί.Κι αποχαιρέτα το το κοραλοκόκκινο Nissan που χάνεις κι ετοιμάσου να χάσεις και την κάλυψη που σου προσφέρει το Dogville,γιατί ξαφνικά όλοι έχουν συσπειρωθεί εναντίον σου.Τι εννοείς δεν έκανες κάτι;Είσαι πλέον κουρασμένος και καταπονημένος,δεν τους είσαι χρήσιμος.Άσε που βάζουν και σε κίνδυνο τη ζωή τους για τη συγκάλυψη σου.Τώρα,λοιπόν,φαντάσου πως δε χρειάζεται να φανταστείς τίποτα.Απλά άνοιξε τα μάτια και κοίταξε γύρω σου.Φαντάσου,για τελευταία φορά,πως κάπου εδώ όλα τελειώνουν.Και στην τελική σκηνή μονοπλάνο σε ΄σένα που βρίσκεσαι μετέωρος μεταξύ συγχώρεσης κι εκδίκησης.Όμως εγώ δε θα σου πω τι έγινε στο τέλος,γιατί αυτό εξαρτάται καθαρά από εσένα.Το μόνο που έχω να σου πω είναι:
"Welcome to Dogv..."(ώπα,για μια στιγμή...αυτό δεν είναι το Dogville)
"Welcome to the real world,καλωσήρθες στο Σαδιστάν"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου